Γιάννη μου
το μαντήλι σου
που το ‘χες λερωμένο;
άιντε.
Το λερωσε η ξενιτιά,
έλα.
πέντε ποτάμια το ‘πλένα
και το χω καθαρίσει,
άιντε.
πατριδα μου είναι η γη,
αγαπη μου ο κόσμος όλος,
έλα.
15 Αύγουστος 2024
Κάποτε σε κύκλο σαμανικό το τραγούδι έρεε ανάμεσα σε ευρυμαθείς του είδους, ήθελα να συμμετέχω και άρχισα να εκφράζω για τον χαμένο αδερφό τον λόγο του τραγουδιού Γιάννη μου το μαντήλι σου.
Κάποια στιγμή στη γνώση για την πρόθεση ζωής που βάζουμε στον κόσμο, τα λόγια άλλαξα για να ησυχάσει η αδελφική καρδιά.
Όποίος ανήκει στο είδος των ανθρώπων ξέρει ότι μας ενώνει ο θεός και μας χωρίζει η λήθη.
Σαν ευχή φάνηκε η πρόθεση της Νατάσσας Φουσέκη που έψαχνε αυθόρμητο υλικό αυτοσχεδιασμού και έγινε η συνάντηση. Η κίνηση της, ευφυής λεπτότητα ισορροπίας έχει όλα τα χαρακτηριστικά του παραδοσιακού σολίστα που ενώνει γη με ουρανό. Δέηση συγχρόνου χορού η κατάληξη 🙏
Ο Γεράσιμος Μαυρής έκανε το άγγιγμα στο edit 🐆
Comments